ನಿರುತ್ಸಾಹವನ್ನು ಸೋಲಿಸುವುದು

(English Version: “Defeating Discouragement”)

ನಿತ್ಯತ್ವ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ, ಲೇಖಕ ಜೋ ಸ್ಟೋವೆಲ್ ಒಂದು ನೈಜ ಕಥೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಡುವಾನ್ “ಸ್ಕಾಟ್” ಮತ್ತು ಜಾನೆಟ್ ವಿಲ್ಲೀಸ್ ಒಂಬತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಪೋಷಕರಾಗಿದ್ದರು. ಚಿಕಾಗೋದ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಮೌಂಟ್ ಗ್ರೀನ್ವುಡ್ ನೆರೆಹೊರೆಯಲ್ಲಿ ದುವಾನ್ ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕ ಮತ್ತು ಅರೆಕಾಲಿಕ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಕರ್ತನಿಗೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾದ ಬಹಳ ದೇವರ ಪ್ರಕಾರದಲ್ಲಿ ಇರುವಂತಹ ದಂಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನ ಆಳವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಪಂಚದ ದುರಾಸೆಯಿಂದ ಹಾನಿಗೊಳಗಾಗದೆ, ಅವರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಅಂದರೆ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು ಮತ್ತು ಚರ್ಚ್ ನಲ್ಲಿ ಮಂದೆಯನ್ನು [ಸಭೆಯವರನ್ನು]  ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರು.

ಒಂದು ದಿನ, ಸ್ಕಾಟ್, ಜಾನೆಟ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಆರು ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಹಿರಿಯ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ತಮ್ಮ ಹೊಸ ವ್ಯಾನ್ [ಕಾರ್]  ಹತ್ತಿ ಉತ್ತರ ಭಾಗದ  ಮಿಲ್ವಾಕಿಗೆ ಹೊರಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಅಂತರರಾಜ್ಯ ಹೆದ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವರ ಮುಂದೆ ಇದ್ದ ಟ್ರಕ್ ನಿಂದ ಲೋಹದ ದೊಡ್ಡ ತುಂಡು ಬಿದ್ದು, ಅವರ ಇಂಧನ ಟ್ಯಾಂಕ್ ನ ಕೆಳಭಾಗವನ್ನು ಚುಚ್ಚಿತು ಮತ್ತು ಅನಿಲವನ್ನು ಹೊತ್ತಿಸಿತು. ತಕ್ಷಣ ಬೆಂಕಿಯು ಅವರ ವ್ಯಾನ್  ಅನ್ನು ಆವರಿಸಿತು. ಸ್ಕಾಟ್ ಮತ್ತು ಜಾನೆಟ್ ಮಾತ್ರ ಬದುಕುಳಿದರು; ಬೆಂಕಿಯು ಆರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನುಂಗಿಹಾಕಿತ್ತು.

ಈ ರೀತಿಯ ಘಟನೆಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಈ ರೀತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ: ಅವರು ಏಕೆ? ಹಾಗಾದರೆ ಏಕೆ? ದೇವರು ಅವರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅವರನ್ನು ಏಕೆ ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ? ಮತ್ತು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿತ ಮತ್ತು ನಿಂದನೀಯ ಹೆತ್ತವರಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ಈ ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಅಂತಹ ದೈವಭಕ್ತಿ ಹೊಂದಿರುವ ಹೆತ್ತವರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಹೀಗಾಗಲು ದೇವರು ಏಕೆ ಅನುಮತಿಸುತ್ತಾನೆ? ಮತ್ತು, ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ದೇವರು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇದು ಸಂಭವಿಸಲು ಏಕೆ ಅನುಮತಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ನಾವು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತೇವೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಘಟನೆಯು ದೇವರಲ್ಲಿ ನಮಗಿರುವ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡುವ ಬೆದರಿಕೆಯನ್ನು ಒಡ್ಡುತ್ತದೆ. ಇದು ನಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆಯ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಆದರೂ, ಈ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಲೋಕದ ಮೂಲಕ,  ಕರ್ತನ ಸುಸ್ಥಿರ ಉಪಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅಚಲವಾದ ಭರವಸೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೊರಬರುವ ಅನೇಕ ಕ್ರೈಸ್ತರಿದ್ದಾರೆ, ಇವರಿಗೆ ಈ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಮೀರಿ ಉತ್ತಮ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಜಗತ್ತನ್ನು ದೇವರು ವಾಗ್ದಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಸ್ಕಾಟ್ ಮತ್ತು ಜಾನೆಟ್ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವಾಗಿತ್ತು. ಜಾನೆಟ್ ವಿಲ್ಲೀಸ್ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಿನಿವ್ಯಾನ್ ಕಡೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿ, “ಇಲ್ಲ! ಇಲ್ಲ!” ಎಂದು ದುಖಃದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಅವಳ ಗಂಡನ ಶಾಂತಸ್ವಭಾವ ಕೇವಲ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದಾಗಿತ್ತು. ಯಾಕಂದರೆ ಅವನಿಗೆ ಆ ಕ್ಷಣವನ್ನು ಮೀರಿದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವಿತ್ತು- ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಈ ಪ್ರಪಂಚದಾಚೆ. ಸ್ಕಾಟ್ ಅವಳ ಭುಜವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದನು, “ಜಾನೆಟ್, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದೇವು. ಜಾನೆಟ್, ಇದು ಬೇಗನೆ ಆಯಿತು, ಮತ್ತು ಅವರು ಕರ್ತನೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದಾರೆ.”

ಚಿಕಾಗೋ ಟ್ರಿಬ್ಯೂನ್ ತನ್ನ ಮುಖಪುಟದ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ವರದಿ ಮಾಡಿತ್ತು: “ಮಿಲ್ವಾಕೀ ಪ್ರದೇಶದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟ, ಬ್ಯಾಂಡೇಜ್ ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ದೈಹಿಕ ನೋವಿನಲ್ಲಿರುವ ಈ ದಂಪತಿಗಳು ಬುಧವಾರ ಪತ್ರಿಕಾಗೋಷ್ಠಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆ ವಹಿಸುವಾಗ ಅಸಾಧಾರಣ ಕೃಪೆ ಮತ್ತು ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದರು, ತಮ್ಮ ಒಂಬತ್ತು ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಆರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನಾತೀತ ನಂಬಿಕೆಯು ಅವರನ್ನು ಹೇಗೆ ಉಳಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಅವರು ವಿನಂತಿಸಿದ್ದರು.” ಪತ್ರಿಕಾಗೋಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ, ಸ್ಕಾಟ್ ಹೇಳಿದರು, “ದೇವರಿಗೆ ಉದ್ದೇಶಗಳಿವೆ ಮತ್ತು ದೇವರಿಗೆ ಕಾರಣಗಳಿವೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ … ದೇವರು ನಮಗೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದ್ದಾನೆ. ದೇವರು ಒಳ್ಳೇವನು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ, ಮತ್ತು ನಾವು ಆತನನ್ನು ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತೇವೆ.” ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ, ಸ್ಕಾಟ್ ಈ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಮೀರಿದ ಬೇರೆ ವಿಚಾರದ ಕಡೆಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಅಪೊಸ್ತಲ ಪೌಲನು ರೋಮಾಪುರ 8:18ನ್ನು ನೋಡುವಾಗ, “ನಮಗೋಸ್ಕರ ಮುಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗುವ ಮಹಿಮಪದವಿಯನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಸಂಕಟಗಳು ಅಲ್ಪವೇ ಸರಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತೇನೆ.” “ಪರಿಗಣಿಸಿ” ಎಂಬ ಪದದ ಅರ್ಥ “ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು” ಅಥವಾ “ವಿವರಣೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು.” “ಸಂಕಟಗಳು” ಎಂಬ ಪದವು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಸ್ತನಿಗಾಗಿ ಜೀವಿಸುವುದರಿಂದ ಒಬ್ಬನು ಅನುಭವಿಸುವ ಆಂತರಿಕ ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಪೌಲನು “ಆಲೋಚಿಸಿ” ಈ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದನು: 

ಭವಿಷ್ಯದ ಮಹಿಮೆಯ ಖಚಿತತೆಯು [ಖಾತರಿ] ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತ ನಿರುತ್ಸಾಹಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.

ಪೌಲನು ಕಷ್ಟಾನುಭವಕ್ಕೆ ಅಪರಿಚಿತನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸರಾಸರಿ ಕ್ರೈಸ್ತರು ಎಂದಿಗೂ ಎದುರಿಸದಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾದ ಯಾತನೆಯನ್ನು ಅವನು ಅನುಭವಿಸಿದನು. ಅವರ ಸ್ವಂತ ಮಾತುಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಒಂದು ಮಿನಿ ಪಟ್ಟಿ ಇಲ್ಲಿದೆ:

“ಆತನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಅವರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರಯಾಸಪಟ್ಟೆನು, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸೆರೆಮನೆಗಳೊಳಗೆ ಬಿದ್ದೆನು; ವಿುತಿಮೀರಿ ಪೆಟ್ಟುಗಳನ್ನು ತಿಂದೆನು, ಅನೇಕಸಾರಿ ಮರಣದ ಬಾಯೊಳಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡೆನು. 24ಐದುಸಾರಿ ಯೆಹೂದ್ಯರಿಂದ ನನಗೆ ಒಂದು ಕಡಿಮೆ ನಾಲ್ವತ್ತು ಏಟುಗಳು ಬಿದ್ದವು; 25ಮೂರು ಸಾರಿ ಸರಕಾರದವರು ಚಡಿಗಳಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಹೊಡಿಸಿದರು; ಒಂದು ಸಾರಿ ಜನರು ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವದಕ್ಕೆ ಕಲ್ಲೆಸೆದರು; ಮೂರು ಸಾರಿ ನಾನಿದ್ದ ಹಡಗು ಒಡೆದು ಹೋಯಿತು; ಒಂದು ರಾತ್ರಿ ಒಂದು ಹಗಲು ಸಮುದ್ರದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದೆನು. 26ಆತನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರಯಾಣಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆನು; ನದಿಗಳ ಅಪಾಯಗಳೂ ಕಳ್ಳರ ಅಪಾಯಗಳೂ ಸ್ವಂತ ಜನರಿಂದ ಅಪಾಯಗಳೂ ಅನ್ಯಜನರಿಂದ ಅಪಾಯಗಳೂ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಅಪಾಯಗಳೂ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಪಾಯಗಳೂ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಪಾಯಗಳೂ ಸುಳ್ಳುಸಹೋದರರೊಳಗೆ ಇರುವಾಗ ಅಪಾಯಗಳೂ ನನಗೆ ಸಂಭವಿಸಿದವು. 27ಪ್ರಯಾಸ ಪರಿಶ್ರಮಗಳಿಂದ ಕೆಲಸನಡಿಸಿ ಅನೇಕ ಸಾರಿ ನಿದ್ದೆಗೆಟ್ಟು ಹಸಿವೆ ಬಾಯಾರಿಕೆಗಳನ್ನು ಪಟ್ಟು ಅನೇಕ ಸಾರಿ ಉಪವಾಸವಾಗಿಯೂ ಚಳಿಯಲ್ಲಿಯೂ ವಸ್ತ್ರವಿಲ್ಲದೆಯೂ ಇದ್ದು ಆತನನ್ನು ಸೇವಿಸಿದ್ದೇನೆ. 28ಇನ್ನೂ ಬೇರೆ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಭೆಗಳ ವಿಷಯವಾದ ಚಿಂತೆಯು ದಿನದಿನ ನನ್ನನ್ನು ಪೀಡಿಸುತ್ತದೆ. 29ಯಾವನಾದರೂ ಬಲವಿಲ್ಲದವನಾದರೆ ನಾನು ಅವನೊಂದಿಗೆ ಬಲವಿಲ್ಲದವನಾಗದೆ ಇರುವೆನೋ? ಯಾವನಾದರೂ ಪಾಪದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡರೆ ನಾನು ತಾಪಪಡುವದಿಲ್ಲವೋ?” [2 ಕೊರಿಂಥ 11:23-29].

ಎಂತಹ ಪಟ್ಟಿ! ಆದರೂ, ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ಗೊಣಗಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ದೂರು ನೀಡಲಿಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ, ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ಕ್ರೈಸ್ತ ಜೀವನವು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಂದ ಅಂದರೆ ಕಷ್ಟದಿಂದ  ಮುಕ್ತವಾದ ಜೀವನವಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ನಾವು ಯೋಚಿಸುವಾಗ, ಪೌಲನ ಸಂಕಟಗಳ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಆತನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಾವು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಯೋಬ ನೆನಪಿದೆಯೇ? ಸ್ವತಃ ದೇವರೇ ಯೋಬನನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ಹೆದರಿ ದುಷ್ಟತನದಿಂದ ವಿಮುಖನಾದ ದೋಷರಹಿತ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದನು [ಯೋಬ 1:1]. ಆದರೂ, ಅವನು ವರ್ಣಿಸಲಸಾಧ್ಯವಾದ ಯಾತನೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದನು. ಮತ್ತು ಪೌಲನಂತೆ, ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ತನ್ನ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ತನ್ನ ಕಷ್ಟಾನುಭವಕ್ಕಾಗಿ ದೇವರನ್ನು ಶಪಿಸಲಿಲ್ಲ [ದೂಷಿಸಲಿಲ್ಲ]—ಇದನ್ನು ಸೈತಾನನು ತಾನು ಮಾಡುವನೆಂದು ಹೇಳಿದ ಒಂದು ಕೆಲಸ [ಯೋಬ 1:11].

ಯೋಬ ಅಥವಾ ಪೌಲನು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಿಗೆ ಅಂತಹ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದರ ರಹಸ್ಯವೇನು? ಅವರು ಈ ಪ್ರಸ್ತುತ ಜೀವನವನ್ನು ಮೀರಿದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಯೋಬನು ತನ್ನ ಸಂಕಟದ ತೀವ್ರ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಹೀಗೆ ಹೇಳಸಾಧ್ಯವಿತ್ತು: “ನಾನಂತು ನನ್ನ ವಿಮೋಚಕನು ಜೀವಸ್ವರೂಪನೆಂದು ಬಲ್ಲೆನು; ಆತನು ಕಡೆಗೆ ದೂಳಿನ ಮೇಲೆ [ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ] ನಿಂತುಕೊಳ್ಳುವನು; 26ನನ್ನ ಚರ್ಮವು ಹೀಗೆ ಬಿರಿದು ಹಾಳಾದ ಬಳಿಕ ನಿರ್ದೇಹನಾಗಿ ದೇವರನ್ನು ನೋಡುವೆನು; 27ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಾಣುವೆನು, ನಾನೇ ನಾನಾಗಿ ನೋಡುವೆನು, ಮತ್ತೊಬ್ಬನಾಗಿ ಅಲ್ಲ. ನನ್ನ ಹೃದಯವು [ಹಂಬಲಿಕೆಯಿಂದ] ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕುಂದಿದೆ!” [ಯೋಬ 19:25-27].

ನಾವು ಕೇಳಿದರೆ, “ಪೌಲನೇ, ನೀನು ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸುತ್ತೀಯಾ? ಅದು ಯೋಗ್ಯವೇ?” ಎಂದು ಅವರು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು: “ನಮಗೆ ಪ್ರಕಟವಾಗಲಿರುವ ಮಹಿಮೆಯ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾನು ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಳ್ಳದೆ ಪ್ರಸ್ತುತ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.” ಪೌಲನು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುವ ಭವಿಷ್ಯತ್ತಿನ ಮಹಿಮೆ ಯಾವುದು? ಬರಲಿರುವ ಈ ಮಹಿಮೆಯ ಭಾಗವಾಗಿ ಶಾಸ್ತ್ರವಚನವು ಎರಡು ಭವಿಷ್ಯದ ನಿಶ್ಚಿತತೆಗಳನ್ನು [ಖಚಿತತೆ] ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ.

1. ನಾವು ಯೇಸುವಿನಂತೆ ಆಗುತ್ತೇವೆ.

ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಕ್ರಿಸ್ತನ ಮಹಿಮೆಗೊಂಡ ದೇಹದಂತೆಯೇ ನಾವು ಹೊಸ ಮಹಿಮತಿಶಯ ದೇಹಗಳನ್ನು  ಹೊಂದುತ್ತೇವೆ. ಪೌಲನು ಸ್ವತಃ ಫಿಲಿಪ್ಪಿ 3:20-21ರಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಾನೆ, “20 ಕರ್ತನಾದ ಯೇಸು ಕ್ರಿಸ್ತನು ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ರಕ್ಷಕನಾಗಿ ಬರುವದನ್ನು ಎದುರುನೋಡುತ್ತಾ ಇದ್ದೇವೆ. 21ಆತನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತನಗೆ ಅಧೀನಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುವ ಪರಾಕ್ರಮವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ ದೀನಾವಸ್ಥೆಯುಳ್ಳ ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ರೂಪಾಂತರಪಡಿಸಿ ಪ್ರಭಾವವುಳ್ಳ ತನ್ನ ದೇಹದ ಸಾರೂಪ್ಯವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುವನು.”

ಒಂದು ದಿನ, ನಮ್ಮ ಈ ನಾಶವಾಗಬಲ್ಲ, ಪಾಪ-ಸೋಂಕಿತ ಮತ್ತು ರೋಗಪೀಡಿತ ದೇಹವು ಒಂದು ಹೊಸ ದೇಹದಿಂದ ಬದಲಾಯಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ—ಅದು ನಾಶವಾಗದ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಪಾಪರಹಿತ ದೇಹ. ಕ್ರಿಸ್ತನು ತನ್ನ ಜನರಿಗಾಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ ಅದು ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಪಾಪಮಾಡಲು ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ಕಾಯಿಲೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಘಟನೆಯನ್ನು ಕ್ರೈಸ್ತರು ಕಾತುರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಅಂತಿಮ ವಿಮೋಚನೆ ಎಂದು ಬೈಬಲ್ ಕರೆಯುತ್ತದೆ! ಆದುದರಿಂದಲೇ, ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಐಹಿಕ ಯಾತನೆಗಳ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ವಿಶ್ವಾಸಿಗಳು ನಿರುತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.

2. ಇಡೀ ಸೃಷ್ಠಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಬದಲಾಗುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ಇಡೀ ಸೃಷ್ಠಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಕಟನೆ 21:1, ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ, “ತರುವಾಯ ನೂತನಾಕಾಶಮಂಡಲವನ್ನೂ ನೂತನಭೂಮಂಡಲವನ್ನೂ ಕಂಡೆನು. ಮೊದಲಿದ್ದ ಆಕಾಶಮಂಡಲವೂ ಮೊದಲಿದ್ದ ಭೂಮಂಡಲವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಹೋದವು.” ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನೋವು ಅಥವಾ ದುಃಖ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೆ ಅಧ್ಯಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ವಚನಗಳ ನಂತರ ಸಾಂತ್ವನದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಿ, ಅಲ್ಲಿ ದೇವರು “ಅವರ ಕಣ್ಣೀರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒರಸಿಬಿಡುವನು. ಇನ್ನು ಮರಣವಿರುವದಿಲ್ಲ, ಇನ್ನು ದುಃಖವಾಗಲಿ ಗೋಳಾಟವಾಗಲಿ ಕಷ್ಟವಾಗಲಿ ಇರುವದಿಲ್ಲ; ಮೊದಲಿದ್ದದ್ದೆಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲದೆ ಹೋಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳಿದನು” [ಪ್ರಕಟನೆ 21:4].

ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ವಿಶ್ವಾಸಿಯು ರೋಗ, ಸಂಕಟ, ದುಃಖ ಮತ್ತು ಮರಣದಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆ ಹೊಸ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅನ್ಯಾಯವು ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ “ನೀತಿಯು ವಾಸಿಸುವ” ಸ್ಥಳವಾಗಿರುತ್ತದೆ [2 ಪೇತ್ರ 3:13]. ಈ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪ್ರಪಂಚವು ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ಸುಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತದೆ, ದೇವರು ಒಂದು ದಿನ ಇದನ್ನು ನಾಶಪಡೆಸಿ ಹೊಸ ಸೃಷ್ಠಿ ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ [2 ಪೇತ್ರ 3:7, 10].

ಹೀಗೆ, ಭವಿಷ್ಯದ ಮಹಿಮೆಯು ಕ್ರಿಸ್ತನಂತೆ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿರುವುದು, ಆತನೊಂದಿಗೆ ಆರಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಹೊಸ ಸೃಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ಅನ್ಯೋನ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಪಾಪ, ಸಂಕಟ ಮತ್ತು ದುಃಖ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಆನಂದ ಮಾತ್ರ ಇರುತ್ತದೆ.

ಅಂತಿಮ ಆಲೋಚನೆಗಳು.

 ಸ್ವಲ್ಪ ಸಾಯುವ ಮೊದಲು, ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಾಸ್ತಿಕ ಜೀನ್–ಪಾಲ್ ಸಾರ್ಟ್ರೆ ಅವರು ಹತಾಶೆಯ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಿದರು ಮತ್ತು “ನಾನು ಭರವಸೆಯಿಂದ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ” ಎಂದು ಸ್ವತಃ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿದರು. ಅನಂತರ ತೀವ್ರ ದುಃಖದಿಂದ ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು, “ಆದರೆ ಭರವಸೆಗೆ ಒಂದು ಅಡಿಪಾಯ ಬೇಕು.”

ಇದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಕ್ರೈಸ್ತ ನಿರೀಕ್ಷೆಯು ಒಂದು ದೃಢವಾದ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಅಂದರೆ ದೇವರ ನಿಶ್ಚಿತ ವಾಕ್ಯ. ಕ್ರ್ಯಸ್ತರ ಭರವಸೆಯು “ನಾನು ಲಾಟರಿಯನ್ನು ಗೆಲ್ಲುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ” ಎನ್ನುವ ರೀತಿಯ ಭರವಸೆಯಲ್ಲ. ಇದು “ನನಗೆ ಖಚಿತವಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ” ಎನ್ನುವ ರೀತಿಯ ಭರವಸೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು “ಇರಬಹುದು” ಅಲ್ಲ, ಆದರೆ “ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ” [ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ] ರೀತಿಯ ಭರವಸೆಯಾಗಿದೆ.

ಇದು ಪೌಲನಿಗೆ, ಯೋಬನಿಗೆ ಮತ್ತು ಸ್ಕಾಟ್ ಮತ್ತು ಜಾನೆಟ್ ಗೆ ಇದ್ದಂತಹ ಒಂದು ನಿರೀಕ್ಷೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮತ್ತು ನೀವು ಮತ್ತು ನಾನು ಹೊಂದಿರಬೇಕಾದ ಆ ರೀತಿಯ ಭರವಸೆ ಇದು. ನಾವು ಕ್ರಿಸ್ತನಂತೆ ಸೃಷ್ಟಿಸಲ್ಪಡುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಆತನು ಹೊಸ ಸೃಷ್ಠಿಯನ್ನು ತರುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ದೇವರು ವಾಗ್ದಾನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತು ನಾವು ಈ ಸತ್ಯಗಳ ಕುರಿತು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಧ್ಯಾನಿಸುವಾಗ, ನಮ್ಮ ನಿರೀಕ್ಷೆಯು ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ [ರೋಮ 15:4], ಮತ್ತು ಹೀಗೆ ನಾವೂ ಸಹ ಈ ಪ್ರಸ್ತುತ ಜೀವನದ ನಿರುತ್ಸಾಹಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಜಯಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ.

ಆದಾಗ್ಯೂ, ಒಬ್ಬನು ಕೇವಲ “ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್” ಎಂದು ನಟಿಸಿದರೆ ಅಥವಾ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದರೆ, ಅವರ ಭವಿಷ್ಯವು ಭಯಾನಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಮಹಿಮೆಯು ದೇವರ ನಿಜ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವಾಗ, ದೇವರ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲದ ಅಥವಾ ಅವಿಧೇಯತೆಯ ಮಕ್ಕಳೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವವರಿಗೆ ನಿತ್ಯ ಯಾತನೆಯು ಕಾದಿದೆ [ಎಫೆಸ 5:6]. ಅಗ್ನಿ ಸರೋವರದಲ್ಲಿ ದೇವರ ಉಗ್ರವಾದ, ಅಂತಿಮವಾದ ಮತ್ತು ನಿತ್ಯವಾದ ತೀರ್ಪನ್ನು ಎದುರಿಸಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಪುನರುತ್ಥಾನಗೊಳ್ಳುವರು [ಪ್ರಕಟನೆ 20:11-15]. ಆದುದರಿಂದಲೇ ಅಂಥ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತಮ್ಮ ಪಾಪಗಳಿಂದ ದೂರ ಸರಿದು ಈಗ ಕ್ರಿಸ್ತನ ಬಳಿಗೆ ಬರಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಖಚಿತವಾದ ಮತ್ತು ಉಜ್ವಲವಾದ ಭರವಸೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯ, ಅದು ಪ್ರಸ್ತುತ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನಿಭಾಯಿಸಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.

ಕ್ರೈಸ್ತರೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾವು, ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿರುವಾ ಈ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಯಾತನೆಯಿಲ್ಲದ ಜೀವನವನ್ನು ಏಕೆ ನಡೆಸಬೇಕು?  ಆರೋಗ್ಯ, ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಕ್ರೈಸ್ತನ ಹಕ್ಕಾಗಿ ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಸುಳ್ಳು  ಬೋಧನೆಗಳಿಗೆ ಏಕೆ ಬಲಿಯಾಗಬೇಕು? ಅಂತಹ ಸುಳ್ಳು ಬೋಧನೆಗಳು ಶಾಸ್ತ್ರವಚನದ ಸ್ಪಷ್ಟ ಬೋಧನೆಗಳಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿಲ್ಲವೇ?

“ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ, ಕ್ರಿಸ್ತ ಯೇಸುವಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸಲು ಬಯಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಹಿಂಸಿಸಲ್ಪಡುವರು ಎಂದು ನಮಗೆ ನೆನಪಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ” [2 ತಿಮೊಥೆಯ 3:12]. ಯೇಸು ತನ್ನ ಹೆಸರಿನ ನಿಮಿತ್ತ ಅವಮಾನಗಳು, ತಿರಸ್ಕಾರಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ರೀತಿಯ ಯಾತನೆಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವವರನ್ನು “ಆಶೀರ್ವದಿಸಲಾಗಿದೆ” ಎಂದು ಕರೆದನು [ಮತ್ತಾಯ 5:10-12]. ಇಬ್ರಿಯ 11:35-39ರಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟಿಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿರುವಂತೆ, ಪೌಲನು, ಯೋಬ ಮತ್ತು ಇತರ  ಕ್ರೈಸ್ತರು, ತಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆಗಾಗಿ ಶ್ಲಾಘಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರು, ವಾಸ್ತವದ ದುಃಖದಿಂದ ವಿನಾಯಿತಿ ಸಿಗಬಹುದೆಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ಯಾವುದು? ನಾವು ಸುಮ್ಮನೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆಯೇ?

ನಾವು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಬರಬೇಕು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಾವು ತೊಂದರೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಕಷ್ಟಾನುಭವವು ಅನಿವಾರ್ಯ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ [ಯೋಬ 5:7; ಯೋಬ 5:7; ಯೋಬ 5:7) ಯೋಹಾನ 16:33]. ದೇವರು ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಏನನ್ನು ವಾಗ್ದಾನಿಸುತ್ತಾನೆಂದರೆ, ಆತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಇರುತ್ತದೆ [ಎಬ್ರಿಯ 13:5-6]. ಇಂದಿನಿಂದ ಈ ಸತ್ಯಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡೋಣ: 

ಕಷ್ಟಾನುಭವವು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನಮಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ನಂಬಲಾಗದ ಮತ್ತು ಕರುಣಾಮಯಿ ಪ್ರಯೋಜನಗಳಿಗಾಗಿ ಪಾವತಿಸಲು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬೆಲೆಯಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಂಕಟಗಳು ಸಾಗರದಂತಿರುವ ಭವಿಷ್ಯದ ವೈಭವಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಒಂದು ಹನಿ ನೀರಿನಂತೆ. ನಾವು ಈ ಸತ್ಯಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸೋಣ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಮುಂದುವರಿಯೋಣ! ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ, ನಾವು ನಿರಾಶೆ, ದುಃಖ, ದೇವರು ಮತ್ತು  ಇತರರ ಕಡೆಗೆ ಕಹಿಯಾದ ಅನುಭವ ಒಟ್ಟಾರೆ ಜೀವನ ನಿರಾಶೆಯಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತೇವೆ. 

ಇಂದಿಗೂ ಕೆಲವು ಕ್ರೈಸ್ತರು ಏಕೆ ಅಂತಹ ನಂಬಿಕೆಯ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ? ಏಕೆಂದರೆ ಅವರಿಗೆ ಪರಲೋಕವು ನಿಜವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಕ್ರೈಸ್ತರಿಗೆ ಭವಿಷ್ಯದ ಮಹಿಮೆಯೂ ನಿಜವಾಗಿದೆ. ಅದೇ ಅವರನ್ನು ಈ ಪ್ರಪಂಚದ ವಸ್ತುಗಳಿಂದ ಪ್ರಲೋಭನೆಗೆ ಒಳಗಾಗದಂತೆ ತಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಸ್ಕಾಟ್ ವಿಲ್ಲೀಸ್ ಅವರನ್ನು ಘೋಷಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು, “ಜಾನೆಟ್ ಮತ್ತು ನಾನು ಜೀವನದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯಿತು. ನಾವು ದೀರ್ಘ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ಮತ್ತು ಅದು ನಿತ್ಯಜೀವವನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.” ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಅವರು ತಾತ್ಕಾಲಿಕವನ್ನು ಶಾಶ್ವತತೆಯ ಮಸೂರ [ಕನ್ನಡಿ]  ಮೂಲಕ ನೋಡಿದರು, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅವರು ನಿರಾಶೆಯಿಂದ ಕುಗ್ಗಲಿಲ್ಲ.

ಟ್ರಿಬ್ಯೂನ್ ಸಂಪಾದಕೀಯವು ಈ ಮಾತುಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿಲ್ಲ:

ಕಳೆದ ವಾರ ಸ್ಕಾಟ್ ಮತ್ತು ಜಾನೆಟ್ ವಿಲ್ಲೀಸ್ ಅನುಭವಿಸಿದ ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಎರಡು ಸಂಭಾವ್ಯ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳಿವೆ; ಸಂಪೂರ್ಣ ಹತಾಶೆ ಅಥವಾ ಪ್ರಶ್ನಾತೀತ ನಂಬಿಕೆ. ವಿಲ್ಲಿಸರಿಗೆ ಹತಾಶೆ ಎಂದಿಗೂ ಒಂದು ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅದು ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವೂ ಆಗಿರಬೇಕಲ್ಲವೇ?